«Γιατί δεν μου αποδίδεις τιμή;» — φώναξε ο αντισυνταγματάρχης σε μια νεαρή γυναίκα, χωρίς να φαντάζεται ποια στεκόταν μπροστά του… 😱😱
Εκείνη την ημέρα, στη στρατιωτική μονάδα επικρατούσε ασυνήθιστη σιωπή. Οι στρατιώτες στέκονταν στη γραμμή, περιμένοντας την άφιξη του αντισυνταγματάρχη.
Όλοι ήξεραν πως αυτός ο άνδρας αγαπούσε την εξουσία και την προσοχή, και απαιτούσε απόλυτη υπακοή. Τον φοβούνταν — όχι για τη δύναμή του, αλλά για τη σκληρότητα και την αλαζονεία του. Συχνά ταπείνωνε τους υφισταμένους του, έψαχνε αφορμές για τιμωρίες, και κανείς δεν τολμούσε να του αντιμιλήσει.
Μετά από λίγα λεπτά, πίσω από την πύλη ακούστηκε ο βόμβος ενός κινητήρα. Ένα στρατιωτικό τζιπ μπήκε στην αυλή, σηκώνοντας σύννεφο σκόνης.
Ο διοικητής της μονάδας φώναξε:
— Προσοχή!
Όλοι πάγωσαν, αποδίδοντας τιμή στον ανώτερο αξιωματικό. Όμως εκείνη τη στιγμή, μια νεαρή γυναίκα με στολή περνούσε ήρεμα από την πλατεία. Νέα, σίγουρη, με ανάλαφρο βήμα. Κρατούσε το κράνος της στο χέρι, χωρίς καν να ρίξει μια ματιά προς τον αντισυνταγματάρχη.
Εκείνος την πρόσεξε αμέσως — και ένιωσε ένα κύμα θυμού να τον κυριεύει. Πάτησε απότομα το φρένο, κατέβασε το παράθυρο και, σκύβοντας, φώναξε:
— Ε, στρατιώτη! Γιατί δεν μου αποδίδεις τιμή; Έχασες τον φόβο σου; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;!
Η νεαρή γυναίκα τον κοίταξε ήρεμα, κατευθείαν στα μάτια.
— Ναι, ξέρω πολύ καλά ποιος είστε — απάντησε χωρίς ίχνος φόβου.
Από αυτή την απάντηση, που του φάνηκε προκλητική, ο αντισυνταγματάρχης εξερράγη από οργή. Πέταξε την πόρτα του αυτοκινήτου, άρχισε να φωνάζει, να βρίζει, να απειλεί και να ταπεινώνει. Οι στρατιώτες σφίχτηκαν — κανείς δεν τόλμησε να επέμβει.
Αλλά εκείνη τη στιγμή, η φαινομενικά ανυπεράσπιστη γυναίκα έκανε κάτι που άφησε τον αντισυνταγματάρχη άφωνο 😲😱
Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Ξαφνικά είπε με σταθερή φωνή:
— Δεν είμαι υποχρεωμένη να αποδίδω τιμή σε κάποιον που έχει κατώτερο βαθμό από εμένα.
— Τι είπες;! — τραύλισε ο αντισυνταγματάρχης. — Είδες τα διακριτικά μου; Είμαι αντισυνταγματάρχης!
Η γυναίκα έκανε ένα βήμα μπροστά και είπε καθαρά:
— Κι εγώ είμαι συνταγματάρχης της εσωτερικής έρευνας. Ήρθα εδώ με εντολή του υπουργείου για να εξετάσω πώς «υπηρετείτε». Έχουν υποβληθεί πάρα πολλά παράπονα εναντίον σας. Όλοι λένε το ίδιο: ότι κακομεταχειρίζεστε τους στρατιώτες.
Το πρόσωπο του αντισυνταγματάρχη χλόμιασε. Έμεινε ακίνητος, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη. Η γυναίκα σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος και πρόσθεσε με ψυχρό χαμόγελο:
— Και λοιπόν; Δεν θα μου αποδώσετε τιμή; Άλλη μια παράβαση από τη μεριά σας.
Στην πλατεία επικράτησε απόλυτη σιωπή. Κανείς δεν τόλμησε να κινηθεί — μόνο ο αντισυνταγματάρχης στεκόταν εκεί, χαμένος, για πρώτη φορά χωρίς λόγια.
