Ένας άνδρας βρήκε στον δρόμο μια έγκυο γερμανική ποιμενίδα· όταν η σκυλίτσα γέννησε, ο κτηνίατρος συνειδητοποίησε με φρίκη πως δεν ήταν κουτάβια, αλλά κάτι άλλο 😨😲
Εκείνο το βράδυ έπεφτε ένα ψυχρό, φθινοπωρινό ψιλόβροχο. Ο άνδρας επέστρεφε στο σπίτι του όταν άκουσε ένα θλιμμένο κλάμα στην άκρη του δρόμου. Κάτω από μια λάμπα του δρόμου, μέσα στα βρεγμένα χόρτα, ήταν ξαπλωμένη μια γερμανική ποιμενίδα — αδύνατη, τραυματισμένη, με το βρόμικο τρίχωμά της κολλημένο στο σώμα της.
Γονάτισε δίπλα της και άπλωσε προσεκτικά το χέρι του. Η σκυλίτσα έτρεμε, αλλά δεν γρύλιζε — μόνο άφησε έναν σιγανό λυγμό, σαν να παρακαλούσε για βοήθεια.
— Κάνε υπομονή, κοριτσάκι, — ψιθύρισε. — Θα σε πάω αμέσως στον γιατρό.
Στην κτηνιατρική κλινική, ενώ οι γιατροί την εξέταζαν, ένας από αυτούς συνοφρυώθηκε:
— Δεν είναι μόνο τραυματισμένη… είναι και έγκυος.
— Τι;… — ο άνδρας πάγωσε.
— Είναι σχεδόν έτοιμη να γεννήσει. Αν δεν το κάνει σήμερα, μπορεί να πεθάνει.
Έμεινε να περιμένει όλη τη νύχτα. Πίσω από το τζάμι της αίθουσας τοκετού οι κτηνίατροι έτρεχαν πάνω κάτω, ενώ έξω άρχισε πάλι να βρέχει.
Με τα πρώτα φώτα της αυγής ακούστηκε ένα σιγανό κλάμα — η σκυλίτσα είχε γεννήσει. Οι γιατροί αναστέναξαν με ανακούφιση, μα σε λίγα δευτερόλεπτα αντάλλαξαν τρομαγμένες ματιές.
— Κοίτα τα… δεν είναι κουτάβια, — ψιθύρισε ένας από τους βοηθούς.
Οι κτηνίατροι έμειναν άφωνοι όταν κατάλαβαν τι είδους πλάσματα είχε φέρει στον κόσμο η σκυλίτσα 🫣😱 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Τα “κουτάβια” ήταν παράξενα: πολύ μεγάλα για νεογέννητα, με μακριές μουσούδες και μάτια κίτρινα σαν το κεχριμπάρι. Ο ήχος τους δεν έμοιαζε με γάβγισμα — περισσότερο με χαμηλό, βραχνό ουρλιαχτό.
— Δεν είναι καθαρόαιμα σκυλιά, — είπε ο κτηνίατρος σκύβοντας πάνω από ένα από αυτά. — Μάλλον ο πατέρας είναι… λύκος.
Ο άνδρας σήκωσε το βλέμμα του.
— Λύκος;..
— Ναι. Από τα σημάδια στο σώμα της μητέρας φαίνεται πως ζούσε για ένα διάστημα στο δάσος. Συμβαίνει καμιά φορά — ένας άγριος λύκος ζευγαρώνει με μια σκυλίτσα, και γεννιούνται υβρίδια.
Η εξαντλημένη σκυλίτσα σήκωσε το κεφάλι της και έγλειψε ένα από τα μικρά της.
— Είναι παρ’ όλα αυτά τα παιδιά της, — είπε σιγανά ο άνδρας.
Μια εβδομάδα αργότερα πήρε τη γερμανική ποιμενίδα στο σπίτι του. Τα μικρά έμειναν στο κέντρο, υπό την επίβλεψη επιστημόνων. Ένας από τους κτηνιάτρους είπε:
— Αυτά τα μικρά είναι σπάνια. Έξυπνα, δυνατά και πιστά. Αλλά πρέπει να τα μεγαλώσουν με προσοχή — μέσα τους ζει ένα κομμάτι του άγριου κόσμου.
