Μια νεαρή κοπέλα παντρεύτηκε έναν πλούσιο ηλικιωμένο άντρα, ελπίζοντας ότι μετά τον θάνατό του όλη του η περιουσία θα της ανήκει· αλλά λίγο μετά τον γάμο συνέβη κάτι τρομακτικό 😨😲
Όταν η νεαρή φοιτήτρια έμαθε ότι ο εύπορος άνδρας δεν είχε ούτε οικογένεια, ούτε παιδιά, ούτε καν μακρινούς συγγενείς, της φάνηκε πως αυτή ήταν η ευκαιρία της ζωής της. Μια ζωή μέσα στη χλιδή, ακριβά κοσμήματα, μια βίλα στη θάλασσα — όλα αυτά την τραβούσαν περισσότερο από την αγάπη ή τις αρχές.
Γρήγορα κατέστρωσε ένα σχέδιο: να γοητεύσει τον ηλικιωμένο εκατομμυριούχο, να γίνει γυναίκα του και μοναδική κληρονόμος του. Όλα φαίνονταν τέλεια. Ο γέρος πράγματι ερωτεύτηκε, τυφλωμένος από τη νεότητά της και το αθώο της χαμόγελο.
Ένα μήνα μετά τη γνωριμία τους, ο εκατομμυριούχος της έκανε πρόταση γάμου, και εκείνη απάντησε συγκρατημένα, αλλά με νικηφόρο ύφος: «ναι».
Ο γάμος έγινε σεμνά αλλά κομψά. Η κοπέλα ήδη φανταζόταν τον εαυτό της σύντομα ως πλούσια χήρα — άλλωστε, η ηλικία του συζύγου ήταν με το μέρος της.
Ωστόσο, λίγες μέρες μετά τον γάμο συνέβη κάτι τρομακτικό 😲😱 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Ένα βράδυ μπήκε στο γραφείο του άντρα της ενώ εκείνος κοιμόταν και παρατήρησε ότι το χρηματοκιβώτιο ήταν μισάνοιχτο. Η περιέργεια νίκησε — εκεί, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της, έπρεπε να βρίσκονταν τα σημαντικά έγγραφα.
Με τρεμάμενα χέρια έβγαλε έναν φάκελο, ξεφύλλισε τα χαρτιά… και πάγωσε. Στη διαθήκη δεν υπήρχε ούτε μία λέξη για εκείνη.
Όλη η περιουσία — το σπίτι, οι μετοχές, οι λογαριασμοί — περνούσαν στην κατοχή ενός ιδρύματος που έφερε το όνομά του, «για βοήθεια σε φοιτητές που βρίσκονται σε δύσκολη θέση».
Και στο κάτω μέρος της σελίδας — ο καθαρός, σταθερός του γραφικός χαρακτήρας:
«Αν μου συμβεί κάτι, παρακαλώ να ελεγχθεί αμέσως η σύζυγός μου. Ήξερα γιατί ήρθε.»
Τα χέρια της πάγωσαν. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει μανιασμένα.
Γύρισε — και είδε τον ηλικιωμένο να στέκεται στην πόρτα, ζωντανό, ήρεμο, με το ίδιο βλέμμα που κάποτε την είχε μαγέψει.
— «Πίστευες στ’ αλήθεια ότι δεν θα καταλάβαινα τίποτα;» — είπε ήρεμα.
— «Διδάσκω ψυχολογία εδώ και πολλά χρόνια. Και κάθε σου κίνηση, κάθε σου λέξη — ήταν για μένα σαν ανοιχτό βιβλίο.»
