Πριν φύγει από τη ζωή, ο ηλικιωμένος άντρας σε αναπηρικό καροτσάκι ήθελε να αποχαιρετήσει το άλογό του· όμως τη στιγμή που αγκάλιασε τον πιστό του φίλο, συνέβη κάτι εντελώς απρόσμενο 😱😱
Οι γιατροί είχαν πει πως του απέμεναν μόνο λίγες μέρες ζωής. Ο γιος και η κόρη του ετοιμάζονταν ήδη για το χειρότερο, ενώ ο γέρος καθόταν σιωπηλός στην αυλή, κοιτάζοντας το κενό. Η αναπνοή του ήταν βαριά και τα μάτια του κουρασμένα. Έμοιαζε να έχει αποδεχτεί τη μοίρα του.
Ξαφνικά, όμως, οι γείτονες του έφεραν τον παλιό του φίλο — το άλογο με το οποίο είχε περάσει ολόκληρη τη ζωή του. Πριν από είκοσι χρόνια, μ’ αυτό όργωνε τα χωράφια, πήγαινε στο διπλανό χωριό και έκανε βόλτες με τα εγγόνια του στην πλάτη του ζώου. Από τότε ήταν αχώριστοι. Όταν οι γείτονες έμαθαν πόσο του έλειπε το άλογο, αποφάσισαν να του κάνουν μια έκπληξη.
Το άλογο πλησίασε ήσυχα, χωρίς τον ήχο των οπλών του, σαν να ήξερε ότι δεν έπρεπε να ταράξει τον αφέντη του. Έσκυψε το κεφάλι και ακούμπησε το ζεστό ρύγχος του στο μάγουλό του. Ο άντρας έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε:
— Σε ευχαριστώ, φίλε μου… για όλα. Συγχώρεσέ με, αν κάποτε έκανα λάθος…
Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή συνέβη το αδύνατο. 😨😱 (Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇)
Το άλογο απομακρύνθηκε λίγο, ύστερα έπιασε απαλά με τα δόντια τα χαλινάρια και τα έδωσε στον γέρο. Ήταν το παλιό τους σήμα: παλιά, όταν ο αφέντης ετοιμαζόταν να ανέβει στη σέλα, το άλογο έκανε πάντα το ίδιο — σαν να τον καλούσε σε μια βόλτα.
Μα τώρα αυτό φαινόταν τρέλα· ο γέρος ήταν δεμένος στο καροτσάκι και τα χέρια του έτρεμαν. Κι όμως, έσφιξε τα χαλινάρια, ενώ το άλογο γονάτισε αργά, επιτρέποντάς του να ξαπλώσει στην πλάτη του. Οι γείτονες έμειναν άφωνοι, μην πιστεύοντας στα μάτια τους.
Για λίγα λεπτά συνέβη ένα θαύμα. Ο γέρος ανέπνεε τη γνώριμη μυρωδιά, ένιωθε τη δύναμη του ζώου κάτω από το σώμα του και τον άνεμο να χαϊδεύει τα γκρίζα του μαλλιά. Για μια στιγμή ξαναβρήκε τη νιότη, την ελευθερία και τη ζωή του. Ένα χαμόγελο, για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό, φώτισε το πρόσωπό του.
Όταν το άλογο τον τοποθέτησε ξανά απαλά στο καροτσάκι, ο άντρας έκλεισε τα μάτια, γεμάτος γαλήνη και ευτυχία.
Λίγες ώρες αργότερα έφυγε από τη ζωή… όχι μέσα στο κενό, αλλά με χαμόγελο και ευγνωμοσύνη — μετά την τελευταία του βόλτα μαζί με τον πιστό του φίλο.
