Οι άνθρωποι στο αεροδρόμιο παρατήρησαν έναν άντρα με στολή να είναι ξαπλωμένος στο πάτωμα, με έναν γερμανικό ποιμενικό σκύλο δίπλα του: όλοι σοκαρίστηκαν όταν έμαθαν γιατί το ζώο γάβγιζε και γρύλιζε στους γύρω 😱😱
Εκείνο το πρωί, το αεροδρόμιο έσφυζε από ζωή. Άλλοι έτρεχαν για την επιβίβαση, άλλοι περίμεναν στην ουρά με καφέ στο χέρι, και κάποιοι απλά κοίταζαν τα αεροπλάνα που απογειώνονταν. Αλλά σε μια απομακρυσμένη γωνιά του τερματικού συνέβαινε κάτι περίεργο.
Ο κόσμος άρχισε να σταματάει, να ψιθυρίζει, να βγάζει κινητά. Στο κρύο πάτωμα, ξαπλωμένος επάνω στα πλακάκια, βρισκόταν ένας νεαρός άντρας με στρατιωτική στολή. Είχε στρώσει κάτω του μια μικρή, φθαρμένη κουβέρτα και είχε μαζευτεί σε εμβρυακή στάση, αγκαλιάζοντας τα γόνατά του. Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, τα μάτια του κλειστά. Ανέπνεε με δυσκολία.
Δίπλα του, σαν πέτρινο άγαλμα, καθόταν ένας γερμανικός ποιμενικός. Μεγάλος, δυνατός, με έξυπνα μάτια. Δεν απομάκρυνε το βλέμμα του ούτε για δευτερόλεπτο από τους γύρω. Αν κάποιος προσπαθούσε να πλησιάσει — ακόμη κι απλώς να περάσει — ο σκύλος σηκωνόταν απότομα στα πίσω του πόδια και γρύλιζε. Όχι επιθετικά, αλλά προειδοποιητικά.
Ο κόσμος σταματούσε. Κάποιοι προσπαθούσαν να του μιλήσουν, άλλοι φώναζαν την ασφάλεια. Κανείς όμως δεν τολμούσε να πλησιάσει.
Όταν οι περαστικοί έμαθαν τι πραγματικά συνέβαινε και γιατί ο σκύλος φερόταν έτσι, έμειναν αποσβολωμένοι 😢😱
Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Αποδείχθηκε ότι αυτός δεν ήταν ένας απλός σκύλος. Ήταν σκύλος υπηρεσίας, ο σύντροφος του στρατιώτη. Μόλις είχαν επιστρέψει από εμπόλεμη ζώνη, όπου πέρασαν οκτώ εξαντλητικούς μήνες.
Τις τρεις τελευταίες μέρες πριν την επιστροφή, ο στρατιώτης δεν είχε κοιμηθεί καθόλου — συμπλήρωνε έγγραφα, περνούσε από ανακρίσεις, περίμενε άδεια για να πετάξει.
Κρατήθηκε όσο μπορούσε. Και εκεί, στο αεροδρόμιο, μερικές ώρες πριν την επιβίβαση, για πρώτη φορά επέτρεψε στον εαυτό του να ξαπλώσει. Να κοιμηθεί. Χωρίς φόβο. Χωρίς άγχος.
Και ο πιστός του σκύλος — το μόνο ον στο οποίο είχε απόλυτη εμπιστοσύνη — ήξερε: όσο κοιμάται, κανείς δεν πρέπει να τον ενοχλήσει.
Ένας υπάλληλος του αεροδρομίου, που είχε ήδη ειδοποιηθεί, πλησίασε ήρεμα. Μίλησε γλυκά στο σκύλο, έδειξε την ταυτότητά του, έσκυψε αργά και του άφησε να μυρίσει το χέρι του.
Μόνο τότε ο ποιμενικός απομακρύνθηκε σιγά σιγά, χωρίς να σταματήσει να παρατηρεί. Δεν ξύπνησαν τον στρατιώτη.
Τοποθέτησαν απλώς ένα προστατευτικό φράγμα γύρω του για να μην τον ενοχλήσει κανείς. Και κάποιος από τους περαστικούς άφησε ήσυχα δίπλα ένα μπουκάλι νερό και μια σακούλα με φαγητό.
Δύο ώρες αργότερα, ο άντρας ξύπνησε. Δεν ήξερε τίποτα για το πλήθος που είχε μαζευτεί γύρω του, ούτε για τα δάκρυα που κύλησαν στα μάτια κάποιων βλέποντας την αφοσίωση του σκύλου.
Απλώς σηκώθηκε, χάιδεψε το σκυλί στο κεφάλι, πήρε το σακίδιο — και πήγε προς την πύλη επιβίβασης.
