Γύρισα από τις διακοπές και είδα αυτή τη γιγαντιαία τρύπα ακριβώς στη μέση της πίσω αυλής 😲 Η πρώτη μου σκέψη ήταν: μήπως κάποιος προσπάθησε να θάψει ή να ξεθάψει κάτι; Πήγα να καλέσω την αστυνομία, αλλά τότε είδα κάτι παράξενο στον πυθμένα και άλλαξα γνώμη 😯
Σας λέω πώς δημιουργήθηκε αυτή η τεράστια τρύπα — προσέχετε 😬😲 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Όταν γύρισα από τις διακοπές λίγες μέρες νωρίτερα από το προγραμματισμένο, ανυπομονούσα να ξεκουραστώ. Αντ’ αυτού, με υποδέχτηκε ένα θέαμα που μου έκοψε την ανάσα — μια τεράστια τρύπα στο κέντρο της αυλής μου.
Βαθιά, ακανόνιστη, σαν να είχε σκαφτεί βιαστικά από πλάσματα του υπόγειου κόσμου.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν: μήπως κάποιος προσπάθησε να θάψει… ή να ξεθάψει κάτι; Πήγα σχεδόν να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία.
Αλλά τότε είδα κάτι παράξενο στον πάτο — χαλαρό χώμα, γεμάτο τούνελ και σημάδια από νύχια. Όσο περισσότερο κοιτούσα, τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν: αυτό δεν ήταν ανθρώπινη δουλειά.
Κάλεσα έναν ειδικό στην καταπολέμηση παρασίτων και η «διάγνωση» ήταν άμεση: τυφλοπόντικες (tyflopóntikes). Όπως φαίνεται, όσο εγώ απολάμβανα την παραλία, από κάτω μου γινόταν κανονικό εργοτάξιο.
Ένας στρατός από τυφλοπόντικες είχε σκάψει υπόγειες στοές ψάχνοντας για τροφή — και τότε συνέβη το αναπόφευκτο.
Λόγω της έντονης δραστηριότητας, το έδαφος έχασε τη σταθερότητά του. Τα στρώματα άρχισαν να καταρρέουν — αυτό το φαινόμενο ονομάζεται καθίζηση ή επιστημονικά: σουφφωτική κατάρρευση (suffotikí katárreusi).
Με απλά λόγια, το έδαφος χάνει την εσωτερική του στήριξη και καταρρέει σαν χωνί. Κι αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωσή μου: οι τυφλοπόντικες έκαναν τη δουλειά τους και το ασταθές έδαφος απλά… παραδόθηκε.
Τώρα, αντί για περιποιημένο γρασίδι, έχω έναν κρατήρα στο μέγεθος μιας πισίνας. Αστείο είναι — αν δεν είχα φοβηθεί τόσο στην αρχή, ίσως το έβλεπα σαν ευκαιρία να φτιάξω επιτέλους μια λιμνούλα… ή τουλάχιστον να μάθω κάτι για τη γεωλογία.
