Ένα κορίτσι με απλά ρούχα και φθαρμένες μπαλαρίνες μπήκε στο γραφείο: οι υπάλληλοι άρχισαν να γελούν μαζί της, χωρίς να φαντάζονται ποια ήταν στην πραγματικότητα 😲😢
Ένα κορίτσι με απλή φούστα και παλιά μπλούζα, φορώντας φθαρμένες μπαλαρίνες και ένα σακίδιο στην πλάτη, μπήκε στο κεντρικό γραφείο μιας μεγάλης εταιρείας.
Στάθηκε μπροστά στη ρεσεψιόν και είπε ήρεμα:
— Μπορώ να δω τον γενικό σας διευθυντή;
Η διοικητική υπάλληλος πίσω από τον πάγκο την κοίταξε με περιφρόνηση και απάντησε ψυχρά:
— Δεν έχουμε κενές θέσεις για καθαρίστριες.
— Όχι, — είπε το κορίτσι σιγανά. — Ήρθα για άλλο λόγο.
Πίσω της οι υπάλληλοι του γραφείου άρχισαν να ψιθυρίζουν και να γελούν χαμηλόφωνα.
— Τι ήρθε να κάνει εδώ; — ψιθύρισε κάποιος.
— Κοίτα πώς είναι ντυμένη! Αυτή η φούστα μάλλον ήταν της γιαγιάς της.
Το κορίτσι δεν αντέδρασε. Έσκυψε ελαφρά το κεφάλι και στεκόταν ήρεμα, σαν να μην άκουγε τα δηλητηριώδη σχόλια.
— Συγγνώμη, — είπε ξανά στη ρεσεψιονίστ, — πότε μπορεί να με δεχτεί ο γενικός σας διευθυντής;
— Τον ειδοποίησα ήδη, θα βγει ο ίδιος σε λίγο, — απάντησε εκείνη στραβώνοντας το πρόσωπό της.
Σε μια στιγμή οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και από μέσα βγήκε ένας ηλικιωμένος άντρας με ακριβό κοστούμι. Μόλις είδε το κορίτσι, χαμογέλασε πλατιά, προς έκπληξη όλων:
— Ω, Άννα! Σας περίμενα εδώ και καιρό.
Ησυχία απλώθηκε στο γραφείο. Όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς το κορίτσι που πριν λίγο κορόιδευαν. Όλοι οι υπάλληλοι έμειναν άφωνοι όταν έμαθαν ποια ήταν στην πραγματικότητα 😨🫣
Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
— Σας παρουσιάζω, — είπε ο διευθυντής απευθυνόμενος στους υπαλλήλους. — Αυτή είναι η Άννα, η νέα άμεση προϊσταμένη σας.
Η Άννα έγνεψε ήρεμα, έβγαλε από το σακίδιό της έναν φάκελο με έγγραφα και είπε με αυτοπεποίθηση:
— Χαίρομαι για τη γνωριμία. Ήδη έχω μελετήσει τα έργα της εταιρείας και βλέπω πού μπορούμε να βελτιώσουμε τη δουλειά. Σήμερα θα συζητήσουμε όλες τις λεπτομέρειες.
Η φωνή της δεν είχε ίχνος αλαζονείας — μόνο γαλήνη και επαγγελματισμό. Και όσοι πριν λίγο γελούσαν, τώρα στέκονταν με τα μάτια χαμηλωμένα, ανίκανοι να πουν λέξη.
Ένας από τους υπαλλήλους προσπάθησε αδέξια να αστειευτεί:
— Εμ… δεν ξέραμε ότι είστε…
Αλλά ο διευθυντής τον διέκοψε με αυστηρό βλέμμα.
— Άννα, — είπε, — έχετε το δικαίωμα να οργανώσετε την ομάδα όπως θεωρείτε σωστό. Αν κάποιος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας, μπορείτε να αποφασίσετε για την απομάκρυνσή του.
Η Άννα έγνεψε:
— Ευχαριστώ. Αλλά πιστεύω ότι ο καθένας εδώ έχει την ευκαιρία να αποδείξει πως εργάζεται όχι για τις εντυπώσεις, αλλά για το αποτέλεσμα.
Γύρισε το βλέμμα της προς εκείνους που γελούσαν πιο δυνατά.
— Ελπίζω αυτή η μέρα να γίνει για όλους μας ένα μάθημα. Και μια νέα αρχή.
Η Άννα άνοιξε τον φάκελο, έβαλε τα πρώτα έγγραφα στο τραπέζι και είπε ήρεμα:
— Και τώρα, κυρίες και κύριοι, ας αρχίσουμε τη δουλειά.
