Στο αεροπλάνο, ο τύπος που καθόταν πίσω μου έβαλε ξαφνικά το βρώμικο πόδι του πάνω στο μπράτσο μου — και έπρεπε να του δώσω ένα μάθημα ευγένειας 😲😢
Το αεροπλάνο μόλις είχε φτάσει σε ύψος πτήσης. Καθόμουν άνετα στο παράθυρο, είχα βάλει τα ακουστικά μου και είχα ανοίξει το βιβλίο μου. Όλα ήταν ήσυχα, μέχρι που κάτι κρύο και δυσάρεστο άγγιξε το μπράτσο μου.
Γύρισα αργά — και έμεινα άφωνη. Πάνω στο μπράτσο μου υπήρχε ένα βρώμικο πόδι, με μια κάλτσα που κάποτε ήταν άσπρη, αλλά τώρα είχε γίνει γκρι.
— Ε, ψιτ! — είπα εξοργισμένη. — Τι είναι αυτό;!
Ο τύπος από πίσω δεν μπήκε καν στον κόπο να τραβήξει το πόδι του. Χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του από το περιοδικό, είπε με βαριεστημένη φωνή:
— Χαλάρωσε, μικρή. Απλώς δεν έχει αρκετό χώρο εδώ.
— Δεν έχει χώρο; Αυτό δεν είναι λόγος να βάζεις τα πόδια σου όπου να ’ναι! — απάντησα, νιώθοντας το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου.
Επιτέλους με κοίταξε, χαμογέλασε ειρωνικά και, χωρίς να κουνήσει το πόδι, είπε:
— Αν δε σου αρέσει, πήγαινε στην business class. Εκεί έχει περισσότερο χώρο, λένε.
Μερικοί επιβάτες γύρισαν να κοιτάξουν. Ένιωσα το πρόσωπό μου να καίει.
— Θες να σου φέρω και μαξιλάρι; Ή μήπως να σου κάνω και πεντικιούρ;
Αναστέναξε:
— Πολύ νευρική είσαι. Χαλάρωσε, δεν ενοχλώ κανέναν.
— Όχι, μόνο το πόδι σου ενοχλεί το μπράτσο μου, — είπα μέσα απ’ τα δόντια μου. — Υπέροχη αρχή της πτήσης.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και αποφάσισα να μην κάνω φασαρία. Αντί γι’ αυτό, σκεφτόμουν ένα μάθημα ευγένειας που δεν θα ξεχνούσε ποτέ 🤔🫣 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Ζήτησα από τη συνοδό πτήσης ένα τσάι — καυτό, μαύρο, χωρίς ζάχαρη.
Λίγα λεπτά αργότερα, το φλιτζάνι ήταν πάνω στο τραπεζάκι. Ένιωσα πάλι τη φτέρνα του να αγγίζει τον αγκώνα μου.
Γύρισα αργά, χαμογέλασα και είπα ήρεμα:
— Ξέρεις, είχες δίκιο… πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο.
Και τότε, δήθεν κατά λάθος, έχυσα το καυτό τσάι κατευθείαν πάνω στο πόδι του.
— Αααα! Είσαι τρελή;! — ούρλιαξε τραβώντας το πόδι του πίσω.
— Ωχ, συγγνώμη, — είπα με το πιο αθώο ύφος του κόσμου. — Απλώς είναι τόσο στενά εδώ… καταλαβαίνεις.
Οι επιβάτες προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Ακόμα και η αεροσυνοδός, περνώντας δίπλα μου, μου έκλεισε διακριτικά το μάτι.
Το υπόλοιπο της πτήσης, ο τύπος έμεινε ήσυχος, με τα δύο του πόδια κάτω από το κάθισμα.
Μάθημα ευγένειας — παραδόθηκε επιτυχώς.
